دستگاه‌های مرزی اینترنت اشیا در هر شکل، اندازه و با هر هدفی، از اتومبیل‌های خودران با سنسورهایی برای تحلیل شرایط ترافیک تا وسایل برقی آشپزخانه که الگوهای مصرف برق را ثبت می‌کنند، در سال‌های پیش رو داده‌های فراوانی را جمع‌آوری خواهند کرد. چقدر داده؟ تخمین در هر صنعت متفاوت است ولی مقدار کلی می‌تواند تا سال ۲۰۲۱ از ۸۰۰ زتابایت (هر زتابایت معادل ۱ تریلیون گیگابایت است) فراتر رود. حتی اگر مقدار تخمین، بالا باشد، میزان داده‌ای که توسط شرکت‌های اینترنت اشیا جمع‌آوری می‌شود رشدی تصاعدی دارد نه خطی، به این معنی که هر سال فشار اضافی به منابع مدیریت داده وارد خواهد شد.

اکثر این داده‌ها (حدود ۸۰ درصد آن) که به مراکز داده بازگردانده می‌شوند، بدون ساختار خواهند بود، به این معنی که فرمت مشخص و خوانایی ندارند. سازمانها به منظور استنباط بینش‌های معنی‌دار از این داده‌ها، به استفاده از فناوری شناختی و مبتنی بر هوش مصنوعی نیاز خواهند داشت. این ابزارهای قدرتمند یادگیری ماشینی می‌توانند کوهی از داده‌های بدون ساختار را سبک سنگین کنند تا اطلاعاتی عملی بیایند. ولی برای این کار به حجم بالایی از منابع پردازش و برق نیاز دارند. مراکز داده برای این تجزیه و تحلیل بسیار مهم‌اند زیرا می‌توانند برای شرکت‌ها خدماتی قابل گسترش فراهم کنند. در غیر این صورت شرکت‌ها نمی‌توانند از عهده‌ی سرمایه‌گذاری بر روی زیرساخت لازم برای تحلیل کلان داده برآیند.

سازمانها باید بدانند که با وجود مراکز داده که در جمع‌آوری، ذخیره سازی و پردازش داده‌های اینترنت اشیا خیلی درگیر شده‌اند، قادر خواهند بود به این دارایی‌ها در هر زمانی که نیاز دارند، دسترسی داشته باشند. اگر مراکز داده نتوانند زمان کاری بالا و قابل اطمینانی تدارک ببینند، کسب‌وکار مشتریانشان را در خطر قرار می‌دهند یا آنها را از رقیبانی که سرعت بالاتری دارند، عقب خواهند انداخت. در سال‌های آتی توانایی استنباط بینش‌های استراتژیک از داده‌های بدون ساختار، برای بیشتر سازمانها به عنوان یک وجه تمایز به حساب خواهد آمد. بنابراین اگر مرکز داده‌ی آنها تعطیلی‌های مداومی را تجربه می‌کند، قادر نخواهند بود هم قدم با رقبایشان پیش روند.